ABATAIAR v.

0.1 abataiadha, abataiao.

0.2 Da battaglia.

0.3 Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.): 1.

0.4 Att. solo in Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Assalire, avversare, muovere battaglia.

0.8 Pär Larson 28.12.1998.

1 Assalire, avversare, muovere battaglia.

[1] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De Sathana cum Virgine, 141, pag. 33: Da tri grang inimisi l'om fi abataiao: / Dal corp e dal demonio, da quest mond reversao; / Dond el ha plu cason de caz entro peccao, / Plu ka s'el no avesse da ki el fiss tantao.

[2] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De anima cum corpore, 15, pag. 54: E dis: «Segnor, aïdhame, k'eo sont asedïadha. / Specïalment dal corpo tant fiz abataiadha / Ke mai, ni di ni noge, in pax no fio laxadha. / Tu m'he dao re companio, da ki no 'm poss partire; / Quel me scombat adesso, ni poss zamai fuzire.

[3] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De anima cum corpore, 29, pag. 55: Dis lo Segnor a l'anima: «Conserva toa bontá. / Sover lo corp te do e forza e libertá / Ke tu 't poss ben deffende da soa perversitá. / Va' via, refrena 'l corpo e no 'g dá libertá. / Se tu no haviss guerré ni fiss abataiadha, / Tu no porriss merire corona apresïadha.

[u.r. 16.03.2005]