ABBRIVO s.m.

0.1 asbrivio, asbrivo.

0.2 Da abbrivare.

0.3 Anonimo Genovese (ed. Cocito), a. 1311: 1.

0.4 Att. solo in Anonimo Genovese (ed. Cocito), a. 1311.

0.5 Per la fonetica delle forme, cfr. abbrivare, 0.5.

0.6 N Non si considera, in quanto falso del Redi, l'es. della locuz. verb. Prendere l'abbrivo nelle Prediche di Fra Giordano cit. in GDLI s.v. abbrivo: cfr. DELI s.v. abbrivare.

0.7 1 Impeto, prontezza, rapidità, brio.

0.8 Pär Larson 10.03.1998.

1 Impeto, prontezza, rapidità, brio.

[1] Anonimo Genovese (ed. Cocito), a. 1311, 91.88, pag. 429: Ché g'enimixi à in sospeto; / viazamenti è despojao / zo che in gran tempo avea amasao. / Asì squija con asbrivo, / como fa l'argento vivo. / Ma lo mato no se pente, / se no quando penna sente.

[2] Anonimo Genovese (ed. Cocito), a. 1311, 94.26, pag. 435: Tu che vei quaxi ogni jorno / e la morte ài semper in torno, / per che stai peigro e durao / en considerà to stao? / E, fin d'aor che tu e' vivo, / procura, con grande asbrivio, / d'abandonar l'onor mondan...

[3] Anonimo Genovese (ed. Cocito), a. 1311, 38.122, pag. 239: Monto è bel ese in tar logo, / donde omo vé far tar feste e zogo, / vegando gram deversitae / de terre, vile e citae. / E se combate gi covém / un gram vigor inter lor vem, / fazando asbrivo de leom, / ferando corpi de random.

[u.r. 20.03.2008]