ALBASAMENTU s.m.

0.1 albasamentu.

0.2 Da albasia (LEI s.v. albarius/*albasius, 1, 1474.41).

0.3 Angelo di Capua, 1316/37 (mess.): 1.

0.4 Att. unica nel corpus.

0.7 1 Bonaccia, ritorno allo stato di calma marina.

0.8 Pär Larson 27.11.1998.

1 Bonaccia, ritorno allo stato di calma marina.

[1] Angelo di Capua, 1316/37 (mess.), L. 5, pag. 92.12: Allura Yris, audendu lu cumandamentu di Iuno, lassausi ixindiri multu velochimenti a modu di sagicta d'arcu et vinni in killa parti duvi eranu li donni truyani, li quali plangianu lu mortu Ankises et li quali aspictavanu lu albasamentu di lu mari per navicari, et ki eciamdeu si lamintavanu multu di lu tantu navigari et ki lu mari non sì tostu abunazava.

[u.r. 13.12.2017]