ALTERCAZIONE s.f.

0.1 altercacioni, altercaciuni.

0.2 Lat. altercatio, altercationem (LEI s.v. altercatio).

0.3 Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.): 1.

0.4 In testi sic.: Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.); Simone da Lentini, 1358 (sirac.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Contesa.

0.8 Veronica Orazi 28.02.2002.

1 Contesa.

[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 4, cap. 1, vol. 1, pag. 154.6: Uvi quisti tanti litigaciuni intra di la curti, uvi tanti altercaciuni in li prorostri, uvi su li brighi et li varri tugati ki erannu skittu modu pocu ananti intra li duy grandissimi citadini et duca?

[2] Simone da Lentini, 1358 (sirac.), cap. 25, pag. 112.2: Poy chi fu mortu lu duca Rubertu, fu grandi altercacioni intra duy soy figloli, chi divissi subcediri in lu Ducatu di Calabria et in lu Princhipatu di Pugla, et finalmenti, aiutandu lu conti Rugeri, fu fattu duca Rugeri, figlu di lu Duca, et so frati Boamundu la perdia.

[u.r. 17.01.2018]