AMA s.f.

0.1 ama.

0.2 Etimo incerto: forse amma 'mamma, balia,' dal lessico infantile (DEI s.v. ama 1 e 2; cfr. Riessner, pp. 107-109). || V. 0.6 N.

0.3 Senisio, Declarus, 1348 (sic.): 1.

0.4 Att. unica nel corpus.

0.6 N La forma non sarebbe autenticamente sic. poichè il passo è ripreso da Uguccione da Pisa, Deriv. che attinge a sua volta da Isidoro di Siviglia, Etym. 12.7.42: «strix nocturna avis, habens nomen de sono vocis; quando enim clamat stridet. [[...]] Haec avis vulgo amma dicitur, ab amando parvulos; unde et lac praebere fertur nascentibus.»; cfr. Marinoni, pag. 218-219.

0.7 1 [Zool.] Uccello notturno, strige.

0.8 Milena Piermaria 02.12.1999.

1 [Zool.] Uccello notturno, strige. || Per l'identificazione di ama con il barbagianni, la civetta o il pipistrello cfr. Riessner (in partic. p. 109).

[1] Gl Senisio, Declarus, 1348 (sic.), 279r, pag. 133.13: Stris strigis... a strideo es, idest nocturna avis, que dicitur tallarita, a sono vocis dicta, quia, quando clamat, stridet. Hec avis vulgo dicitur ama, ab amando parvulos, quia lac prebere fertur nascentibus. || L'uccello notturno, che gli antichi chiamavano strige, non è chiaramente identificabile; e almeno in parte sembrerebbe frutto di credenze popolari (cfr. Plinio, Nat. hist., 11.232 [95]: fabulosum enim arbitror de strigibus, ubera eas infantium labris inmulgere. Esse in maledictis iam antiquis strigem convenit, sed quae sit avium, constare non arbitror.).

[u.r. 26.04.2018]