AMASIO s.m.

0.1 amasio.

0.2 Lat. amasius (LEI s.v. amasius).

0.3 Armannino, Fiorita (07), p. 1325 (ven.): 1.

0.4 In testi tosc.: Comm. Arte Am. (A), XIV pm. (pis.).

In testi sett.: Armannino, Fiorita (07), p. 1325 (ven.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Amante; drudo.

0.8 Elena Artale 27.04.2000.

1 Amante; drudo.

[1] Armannino, Fiorita (07), p. 1325 (ven.), pag. 109.12: Çascun l'amava de bon cuor, però ch'elo iera cortexe e graçioxo: Poliniçe fo chiamado l'amasio per Staçio e per i altri autori che de lu fa mençion.

[2] Comm. Arte Am. (A), XIV pm. (pis.), ch. 239, pag. 583.20: Nereo fu amasio di Homero.

[u.r. 17.01.2018]