AMMODERARE v.

0.1 admoderatu, ammoderate, amoderari, amoderata, amoderò, amuderata, amuderatu; f: ammoderata.

0.2 Lat. admoderari (DEI s.v. ammoderare).

0.3 Doc. fior., 1286-90, [1287]: 1.1.

0.4 In testi tosc.: Doc. fior., 1286-90, [1287]; f Bart. da San Concordio, Sallustio volg., a. 1347 (pis.).

In testi sic.: Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Rendere moderato. 1.1 Spegnere (la calcina).

0.8 Chiara Coluccia 07.07.1999.

1 Rendere moderato.

[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 2, cap. 4, vol. 1, pag. 90.20: tribunu di populu, avia distructa una ligi, la quali era stata facta per regulari et amoderari li spisi di li conviti...

[2] f Bart. da San Concordio, Sallustio volg., a. 1347: L'onore e l'onestà, e le cose d'Iddio e degli uomini aveano in tutto confuso, e nessuna cosa appensata, né ammoderata. || GDLI s.v. ammoderato agg.

1.1 Spegnere (la calcina).

[1] Doc. fior., 1286-90, [1287], pag. 127.21: s. xiiij e d. vj It. al Giallo per due dì k'amoderò e atò a fare la calcina... || 'Governare, temperare, spengere la calcina' (Casalini).

[u.r. 18.01.2018]