AMMUCCIATU agg.

0.1 ammuchatu, amuchata, amuchati, amuchatu, amuchiati.

0.2 V. ammucciari.

0.3 Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.): 1.

0.4 In testi sic.: Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.); Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.).

0.5 Locuz. e fras. tenere ammucciatu 1.1.

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Che si sottrae alla vista (per lo più nell'espressione stare ammucciatu); celato, nascosto. 1.1 Fras. Tenere ammucciatu qno o qsa: nascondere; tenere segreto, tacere; custodire. 2 [Derivante da errore di trad. o da fraintendimento dell'orig.].

0.8 Roberto Leporatti; Elena Artale 04.11.2003.

1 Che si sottrae alla vista (per lo più nell'espressione stare ammucciatu); celato, nascosto.

[1] Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.), L. 2, cap. 1, pag. 39.34: alcunj pasturj, trovandu a sanctu Benedictu amuchatu intra chillj ruvecti, et bestutu de pellj, criderussj ky fussj alcuna bestia salvaia...

[2] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 5, cap. 7, vol. 2, pag. 52.25: Ca con zò sia cosa que per aiutu di lu Senatu issu avissi adimandatu que lu triunvir facissi inquesta di so filyu suspectu di parricidiu, et però issu stava amuchatu...

[3] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 7, cap. 4, vol. 2, pag. 128.2: una grandi genti di Hannibal, qui stavannu amuchati, dederu adossu di quilla legiuni et tucti li aucisiru.

[4] Thes. pauper. volg. (ed. Rapisarda), XIV (sic.), cap. 179, pag. 94.5: [3] Item cui avissi di quista erba cum la radicata, nullu malu spiritu lu purria accustari et cui sapissi alcunu trisauru, amuchati ki fussi in cantu oy ki fussi per incantamentu...

- [In partic., rif. alla parte più interna di una costruzione:] recondito.

[5] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 1, cap. 4, vol. 1, pag. 29.35: Et a Pergamu fu audutu unu sonu di nakari intra di li templi amuchati. || Cfr. Val. Max., I, 6, 12: «sonum tympanorum Pergami abditis delubri editum».

[6] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 9, cap. 2, vol. 2, pag. 203.29: In lu quali li homini inclusi dintra et misinci focu da sutta con longa et amuchatu turmentu et con clamusu mugitu eranu constritti di muriri... || Cfr. Val. Max., IX, 2, Ext. 9: «longo et abdito cruciatu».

- [Con connotazione neg.:] insidioso, occulto.

[7] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 2, cap. 1, vol. 1, pag. 66.18: li quali cun chò sia cosa que issi aucidissiru lur mariti insidiusamenti per veninu amuchatu...

[8] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 9, cap. 6, vol. 2, pag. 213.2: Lu amuchatu et insidiusu malu, zò esti perfidia, sia stractu da li soy tani... || Cfr. Val. Max., IX, 6: «occultum iam et insidiosum malum».

1.1 Fras. Tenere ammucciatu qno o qsa: nascondere; tenere segreto, tacere; custodire.

[1] Angelo di Capua, 1316/37 (mess.), L. 1, pag. 14.14: Duru, [[...]] motu per cupiditati di avaricia et eciamdeu fidandusi di sua soru, chilatamenti auchisi a lu dictu Sicheu, tinendulu secretamenti ammuchatu unu longu tempu... || Cfr. Aen., I, 351: «factumque diu celavit».

[2] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 6, cap. 7, vol. 2, pag. 90.5: 2. Essendu forbandutu Quintu Lucreciu da li triunviri, sua mulieri Turia, tenendulu amuchatu intra la camera...

[3] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 8, cap. 2, vol. 2, pag. 153.10: Cato, cussì tostu commu sappi que Claudiu tinni amuchatu lu cumandamentu di lu preveti incontinenti lu condannau a Calfurniu. || Cfr. Val. Max., VIII, 2, 1: «ut est edoctus de industria Claudium praedictum sacerdotum suppressisse».

2 [Derivante da errore di trad. o da fraintendimento dell'orig.].

[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 6, cap. 5, vol. 2, pag. 84.7: Adonca Cotta in lu tribunatu commu in alcunu templu sacratu strassi la iusticia locu amuchata. || Cfr. Val. Max., VI, 5, 4: «itaque Cottam in tribunatu quasi in aliquo sacrario latentem tribunicia inde iustitia extraxit».

[2] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 8, cap. 16, vol. 2, pag. 186.24: E quisti cosi non foru facti ad ambiciusu citadinu nì ad ambiciusu senaturi [[...]], ma eciandeu la morti amuchata di la quali issu fu aucisu con insidij. || Cfr. Val. Max. VIII, 15, 4: «sed etiam mors clandestinis inlata insidiis declaravit».

[u.r. 27.03.2018]