ANGOSCÉVOLE agg.

0.1 angoscevole, angoxevre, angoxivri, anguscevele.

0.2 Da angoscia.

0.3 Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.): 1.

0.4 In testi tosc.: Ceffi, Epistole eroiche, 1320/30 (fior.).

In testi sett.: Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.).

In testi mediani e merid.: Destr. de Troya (ms. Parigi), XIV (napol.).

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Che causa affanno, che dà pena, dolore, ansietà. 1.1 Gravato d'angoscia, che prova dolore.

0.8 Roberto Leporatti 24.03.2000.

1 Che causa affanno, che dà pena, dolore, ansietà.

[1] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De scriptura nigra, 420, pag. 115: Eo vezo molta fiadha k'un vermen ben asevre / Met l'om al trag dra morte con mors angustïevre: / Que doncha pò fí creto del peccaor colpevre? / Quent dura pena el porta, com pò 'l ess angoxevre.

[2] Ceffi, Epistole eroiche, 1320/30 (fior.), ep. Ipermestra., pag. 136.21: Veramente egli mi piaceva di scriverti ancora più distesamente; ma la mia mano gravata dell'angoscevole peso della catena e la timida paura mi tolse la forza.

[3] Destr. de Troya (ms. Parigi), XIV (napol.), L. 33, pag. 289.2: Allora sobitamente la tempestate de li vienti crescendo, e sobitamente l'ayro sereno deventao obscuro, e con incierto navecare ora qua ora llà sotto multo anguscevele tempestate ne tribulao.

1.1 Gravato d'angoscia, che prova dolore.

[1] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De scriptura rubra, 144, pag. 138: Del so fïol portava angoxa tormentevre, / Angustïosa doia, dolor angustïevre; / Planzeva e suspirava, tant era lagrimevre / Ke tut ge delenguava lo so cor angoxevre.

[u.r. 13.07.2006]