APIANAMENTRE avv.

0.1 apianamentre, aplanamentre.

0.2 Etimo incerto: da pianamente o da aplan.

0.3 Tristano Veneto, XIV: 1.

0.4 Att. solo in Tristano Veneto, XIV.

0.7 1 Con tono piano, sommesso, a bassa voce. 2 Con andatura piana, lentamente.

0.8 Raffaella Pelosini 29.03.1999.

1 Con tono piano, sommesso, a bassa voce.

[1] Tristano Veneto, XIV, cap. 298, pag. 268.37: la raina sente che li drapi era bagnadi, sì qu'ella sente ben che questo non fosse miga de aqua né de sudor, et per questo ella fo tuta smarida 'maginando donde questo puote eser vignudo; sì qu'ella disse tuto aplanamentre a Tristan: «Che questo puote eser?».

[2] Tristano Veneto, XIV, cap. 302, pag. 273.7: Puo' ello domandà Brenchaina tuto apianamentre e disse: «O' sè quelli che me gaita?».

2 Con andatura piana, lentamente.

[1] Tristano Veneto, XIV, cap. 371, pag. 335.36: alora l'Amorato reguardà, et vete vegnir tuto lo fondi dela vale miser Lanciloto delo Lago, armado de tute arme, ni elo non haveva in soa conpagnia noma' uno scudier, et sì vigniva tanto apianamentre a passo a passo.

[u.r. 06.09.2006]