ASCEMARE v.

0.1 assema, assemanu, assemarono, assemate, asseme, assemeglise, assemiti, axeme.

0.2 Da scemare.

0.3 Poes. an. abruzz.>march., XIII sm.: 2.

0.4 In testi mediani e merid.: Buccio di Ranallo, Cronaca, c. 1362 (aquil.); Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.).

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Diminuire (di estensione). 1.1 [Rif. ad un liquido in relazione alla sua concentrazione per evaporazione durante la cottura]. 1.2 [Rif. alla luna in relazione alle fasi in cui decresce]. 2 Fig. Deperire, consumarsi (detto del corpo). 3 Trans. Ridurre, scontare (rif. al valore di una pena pecuniaria).

0.8 Raffaella Pelosini 14.09.1999.

1 Diminuire (di estensione).

[1] Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.), cap. 99, pag. 215.11: Et se p(er) tucte queste cose lu tumore n(on) assema, siale dato lu foco (con)venevelem(en)te...

1.1 [Rif. ad un liquido in relazione alla sua concentrazione per evaporazione durante la cottura].

[1] Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.), cap. 148, pag. 289.12: It(em) ad q(ue)llo medesmo: l'una et l'aut(r)a sassif(r)age recipe, et la sem(en)ta d(e) la urtica et l'erbe callide et le dure co le soe radicine, cusì como è lu finocchio et lu petrosindolo et lo spa(ra)no bruscho et le semelgiante et falle bullire i(n) unu vinu odorife(r)o fi' ch(e) asseme ad te(r)ça p(ar)te...

1.2 [Rif. alla luna in relazione alle fasi in cui decresce].

[1] Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.), cap. 98, pag. 212.13: Sappi ch(e) i(n) la cast(ra)t(i)o(n)e de li c. è g(ra)nde p(er)iculo, forse se n(on) fa co(n) diligente cautela; dunca lu bono 'l maroschalco de lo mese de aprili, voi d(e) maio, q(ua)n assema la luna, deve castrare lu c. dui dì nanti deve substine(re) lu c. da beve(re).

2 Fig. Deperire, consumarsi (detto del corpo).

[1] Poes. an. abruzz.>march., XIII sm., 102, pag. 122: La blanca faça tuct'è mutata; / Queste toi carne sonne assemate / Per le frustate ke cce son date!

3 Trans. Ridurre, scontare (rif. al valore di una pena pecuniaria).

[1] Buccio di Ranallo, Cronaca, c. 1362 (aquil.), quart. 267, pag. 58: Mandambonci dui scindici denanti ad re Roberto; / Uno fo missere Bonohomo che era multo sperto, / L'altro fo lo preposto, questo agiate per certo; / Dui milia once assemarono; abembolo per merto.

[u.r. 26.11.2008]