ATTRASCINARE v.

0.1 atrascinando, atrascinare, atrascinarli, atrascinati, atrascinato, attrascinao, attrascinato.

0.2 Da trascinare.

0.3 St. de Troia e de Roma Amb., 1252/58 (rom.): 1.

0.4 In testi tosc.: Andrea da Grosseto (ed. Selmi), 1268 (tosc.); Giovanni Colombini, a. 1367 (sen.).

In testi mediani e merid.: St. de Troia e de Roma Amb., 1252/58 (rom.).

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Trascinare per terra un corpo vivo o morto, per spregio o punizione. 2 Fig. Attrarre, allettare.

0.8 Pär Larson 09.09.1999.

1 Trascinare per terra un corpo vivo o morto, per spregio o punizione.

[1] St. de Troia e de Roma Amb., 1252/58 (rom.), pag. 30.16: Et Ector li dunao una bella spada e vole homo dicere ka quando Accilles occise Ector con quella centura fo legato in canna et Accilles lo attrascinao a ccoda de lo cavallo et Aiax se perforao co la spada de Ectore.

[2] Giovanni Colombini, a. 1367 (sen.), 17, pag. 69.25: Non pensate voi per ciò che ne sieno sconti e peccati e rei desideri, che io ebbi in quelle contrade chè sarei degno d'essere per tutto quel paese atrascinato.

[3] Neri Pagliaresi, XIV sm. (sen.), pt. 10, 13.4, pag. 127: comandò che que' cinque remiti / ch'eran cristiani, in pregion, con escorno / fussero atrascinati in tutti i siti / per tutta la città senza sogiorno, / sì come ladri d'inganni forniti, / e poi lo' fusse tagliata la testa...

2 Fig. Attrarre, allettare.

[1] Andrea da Grosseto (ed. Selmi), 1268 (tosc.), L. 3, cap. 11, pag. 221.14: beato Iacobo disse: ciascuno ène temptato de la sua concupiscienza, e attrascinato. || Cfr. Iac 1, 14: «unusquisque vero temptatur a concupiscentia sua abstractus et inlectus».

[u.r. 22.12.2017]