BIÈTTOLA s.f.

0.1 biettola.

0.2 Da bietta.

0.3 Gloss. lat.-aret., XIV m: 1.

0.4 Att. unica nel corpus.

0.7 1 Pezzo di legno utilizzato per spaccare.

0.8 Francesca Gambino 10.11.2000.

1 Pezzo di legno utilizzato per spaccare.

[1] Gl Gloss. lat.-aret., XIV m., pag. 305.12: el cogno e la biettola qua franguntur lapides.

[u.r. 24.09.2007]