CIANCIATORE s.m./agg.

0.1 çançador, zanzadore, zanzaduri.

0.2 Da cianciare.

0.3 Patecchio, Splanamento, XIII pi.di. (crem.): 1.1.

0.4 In testi sett.: Patecchio, Splanamento, XIII pi.di. (crem.); Arte Am. Ovid. (D), XIV pm. (ven.).

0.7 1 Chi ama parlare molto e invano. 1.1 Agg.

0.8 Rossella Mosti 23.04.2002.

1 Chi ama parlare molto e invano.

[1] Arte Am. Ovid. (D), XIV pm. (ven.), L. II, pag. 521.4: Massimamente Venus comanda li so' sacrificii fir tasudi. Io amonisco che algun çançador non vegna a quelli, se li mestieri de madonna Venus non è ascosi in le casselle, né li concavi rami non sona cum mal sani colpi.

[2] Antonio da Ferrara, XIV s. e t.q. (tosc.-padano), 69.39, pag. 345: El raxonare de male no sta bene / e no pertene a bone persone. / E tribolacione dia Dio / a ser Bertolomio, / ai zanzaduri / e trovaduri / de malvaxe novelle, / che non èn belle...

1.1 Agg.

[1] Patecchio, Splanamento, XIII pi.di. (crem.), 73, pag. 563: qi parla pur quando ie bisogna, / ki parla ben enlora, mai no tema vergogna. / Enoi e gran fastidio è l'om trop çançador, / q'el recres ad ogn'om...

[u.r. 16.03.2009]