CONDITIO s.m.

0.1 conditij.

0.2 Etimo incerto: lat. mediev. condicio (cfr. Lehmann-Stroux s.v. condicio 'tributum vel praestatio servitii' [2, 1246]) o lat. *conditium (Marri, p. 69).

0.3 Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.): 1.

0.4 Att. unica nel corpus.

0.6 N Du Cange s.v. conditio attesta anche la forma conditia: «Eadem fere notione, in Statutis Mediolanensibus part. 2 cap. 231: Onera, Conditia, etc.».

0.7 1 Pagamento obbligato, tributo.

0.8 Anna Radaelli 25.03.2003.

1 Pagamento obbligato, tributo. || (Marri).

[1] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), Vulgare de elymosinis, 71, pag. 239: I han la maior parte tant breg e tant travaie / De pass e si e oltri, de pagar fodri e taie, / De fig e de conditij, de guard e de bataie, / Dond el no p̣ ben esse ke 'l cor no se 'g travaie.

[u.r. 13.11.2020]