0.1 concitata, concitati, concitato, concitatu.
0.2 V. concitare 1.
0.3 Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.): 1.
0.4 In testi tosc.: Matteo Villani, Cronica, 1348-63 (fior.).
In testi sic.: Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.).
0.7 1 Che č turbato da un sentimento violento, agitato, impetuoso.
0.8 Sara Ravani 19.08.2003.
1 Che č turbato da un sentimento violento, agitato, impetuoso.
[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 4, cap. 6, vol. 1, pag. 178.17: Partendumi eu da lu placivili et mansu affectu, chō esti da la verecundia, eu mi nd'andiroiu ad un altru, altressė beni hunestu, ma veramenti plų ardenti et plų concitatu.
[2] Matteo Villani, Cronica, 1348-63 (fior.), L. 10, cap. 42, vol. 2, pag. 510.3: sono i Sanesi riputati lievi di natura, li Pisani astuti e maliziosi, li Perugini feroci e d'agro consiglio, li Fiorentini gravi, tardi, e concitati, e cosė per natura li Romagnuoli hanno corta la fede...
[u.r. 20.04.2009]