CIBATO agg./s.m.

0.1 cibata, cibatu.

0.2 V. cibare.

0.3 Garzo, S. Chiara, XIII sm. (fior.>pis.): 1.

0.4 In testi sic.: Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.).

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Completamente appagato. 2 Sost. Fig. Chi si nutre di cibo spirituale.

0.8 Sara Sarti 09.09.2003.

1 Completamente appagato.

[1] Garzo, S. Chiara, XIII sm. (fior.>pis.), 318, pag. 28: Tanta fu la consolansa / de la grande dilectansa, / del fructo et de la speransa / stecte l'anima cibata.

2 Sost. Fig. Chi si nutre di cibo spirituale.

[1] Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.), cap. 7, par. 1, vol. 1, pag. 96.12: Eu su cibu ki mi cunvengu cum lu cibatu, et non mi cunsumu nč mi distruiu nč mi smaltiscu per lu stomacu di lu cibatu, ma eu stau cum lu meu devotu cibatu et lu meu devotu cibatu stai cum mi.

[u.r. 16.03.2009]