DEBOLIRE v.

0.1 debelir, debeliva-sse, debeluto, debiliscie.

0.2 Da debole.

0.3 Questioni filosofiche, p. 1298 (tosc.): 1.

0.4 In testi tosc.: Questioni filosofiche, p. 1298 (tosc.).

In testi sett.: Tristano Veneto, XIV.

In testi mediani e merid.: Destr. de Troya, XIV (napol.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Perdere progressivamente la forza.

0.8 Marco Berisso 08.03.2004.

1 Perdere progressivamente la forza.

[1] Questioni filosofiche, p. 1298 (tosc.), L. II, pt. 3, cap. 3c, pag. 75.11: sì cche il movimento è circhulare e ttorna al loco alle volte onde comincia, sì cche ancora ricieve inpedimento da altro vento, sì alle volte debiliscie per l'aire, che à in lui alcuna sostengna, che a ppocho a ppocho perde potenzia.

[2] Tristano Veneto, XIV, cap. 480, pag. 443.5: et Dio lo sa qu'elo non hè ora cavalier al mondo dele prodece del qual io eba paura fuora de quele de miser Tristan, perché tanto quanto plui fiere ha plui força et ala fin dela soa batagia, quando elo deverave debelir, elo sì è plui in força et plui duro et aspero.

[3] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 4, pag. 72.29: e certamente lo duca Nestore, commo ad huomo bene affannato e che era yà debeluto de li cuolpi che avea reciputi, forria stato muorto da lo re Laumedonta si li Grieci no l'avessero andato in succurso...