CÒRGERE (2) v.

0.1, corga, corgendonose, corgere, corgi, corgire.

0.2 Da accorgere, accorgersi (DEI s.v. còrgere 1).

0.3 Fr. da Barberino, Doc. Am., 1314 (tosc.): 1.

0.4 In testi tosc.: Fr. da Barberino, Doc. Am., 1314 (tosc.).

In testi mediani e merid.: Destr. de Troya, XIV (napol.); Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.).

0.5 Solo pron.

0.7 1 Pron. Vedere, venire a conoscere, comprendere improvvisamente ciò che è celato; rendersi conto, avvedersi; avvisare, scorgere.

0.8 Milena Piermaria 17.04.2004.

1 Pron. Vedere, venire a conoscere, comprendere improvvisamente ciò che è celato; rendersi conto, avvedersi; avvisare, scorgere.

[1] Fr. da Barberino, Doc. Am., 1314 (tosc.), pt. 1, docum. 24.30, vol. 1, pag. 301: né puoi mai sottilmente / sì far la infinta ch'alchun non se 'n corga.

[2] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 29, pag. 250.32: perzò cha simmo tanto tardati a pparlare, abesogname de me nde andare a lo re Priamo e viciosamente le dicere, per non se corgire de quisto nuostro parlamiento lontano...

[3] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 2, pag. 58.2: Medea intanto era plena de amore de Iasone che, avenga che lo volesse nascondere e farelo tanto castamente, che non tanto se potesse corgere da quilli che llo vedeano pensandono a la soa vergenetate...

[4] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 29, pag. 245.25: et illi stando cossì sopre la mura, tenendo in mano li rammi de auliva mostravanolli alli Grieci in signo de pace, e li Grieci corgendonose quill'acto mostravano a li Troyani uno semeglyante signale de consentemiento.

[5] Mascalcia L. Rusio volg., XIV ex. (sab.), cap. 71, pag. 189.14: et se la i(n)fermetà ène nova, lu c. se liberarà, se la i(n)fe(r)metà è antiq(u)a se celarà fi' ad xv dì et no(n) se nne porrà corge(re) p(rim)a ch(e) llu c. abia la d(ic)ta infermitate.

[u.r. 24.11.2020]