0.1 demonto, desmongne, dimonge, dimunta.
0.2 Da mungere.
0.3 Poes. an. urbin., XIII: 1.
0.4 In testi tosc.: Questioni filosofiche, p. 1298 (tosc. sud-or.).
In testi mediani e merid.: Poes. an. urbin., XIII.
0.6 N Doc. esaustiva.
0.7 1 Pron. Fig. Diventare debole ed emaciato. 1.1 Fig. Diminuire in consistenza e spessore; rimpicciolire.
0.8 Massimiliano Chiamenti 13.07.2004.
1 Pron. Fig. Diventare debole ed emaciato.
[1] Poes. an. urbin., XIII, 8.25, pag. 553: La dolente derelicta, / ke cusì remane afflicta, / desolata e desconficta, / e cki la consillarà? / Quasi tucta se desmongne / del dolor ke 'l cor li pugne: / «Vollo fillo!»...
1.1 Fig. Diminuire in consistenza e spessore; rimpicciolire.
[1] Questioni filosofiche, p. 1298 (tosc. sud-or.), L. II, pt. 3, cap. 1, pag. 67.18: (et) inperò seguita grandine ghiacciosa, se per caldeçça d'aere non se liqueface o dimonge: alcuna fiata è sì grande ke àne morto l'omo (et) la bestia.