ASTUPIDIRE v.

0.1 astobedio, astupediu, astupiditi.

0.2 Da stupido.

0.3 Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.): 1.

0.4 Att. solo in Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Rimanere sbalordito, quasi scioccato. 1.1 [Rif. ad un organo del corpo:] rimanere insensibile.

0.8 Rossella Mosti 07.10.2004.

1 Rimanere sbalordito, quasi scioccato.

[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 5, cap. 5, vol. 2, pag. 49.1: E tantostu audendu quisti paroli lu juvini, li scapparu li lagrimi et astupediu tuttu et cadiuli la curuna, nìn putia andari là uvi lu patri cummandava. || Cfr. Val. Max., V, 7, ext. 2: «Exciderunt lacrimae iuveni, cohorruit corpus, delapsum diadema est...».

1.1 [Rif. ad un organo del corpo:] rimanere insensibile.

[1] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 3, cap. 8, vol. 1, pag. 145.22: A la perfini, subitamenti, per troppu arifridamentu qui li fici lu flumi, astupiditi li nervi, attassaruli tutti li membri.

[u.r. 23.10.2007]