CRODARE v.

0.1 croa, croar, crodha.

0.2 Lat. conrotare? (DEI s.v. crodare).

0.3 Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.): 1.

0.4 In testi sett.: Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.); Parafr. pav. del Neminem laedi, 1342.

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Cadere consumandosi a poco a poco (anche fig.).

0.8 Valentina Gritti 10.07.2004.

1 Cadere consumandosi a poco a poco (anche fig.).

[1] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), De vanitatibus, 2, pag. 187: Le vanitá del mondo, tut zo ke l'om ha voia, / Quand è venuo 'l so tempo, sí crodha com la foia: / Quant plu ha in quest mondo, tut quant el pò sí 'n toia, / Tant partirá dal mondo con plu angoxevre doia.

[2] Parafr. pav. del Neminem laedi, 1342, cap. 12, pag. 54.35: [20] Ma quando lo cor da sì non è forte né stabel né fermo né constante e sta inter dua e vol e no vol et no vol né no vol, tosto dà la volta, e questo s'intende per la sabion chi è cossa movehiçça e no se ten insemo ma croa da sì e descorre e maxena.

[3] Parafr. pav. del Neminem laedi, 1342, cap. 12, pag. 55.5: la sabion da sì a pocho a pocho croa e descorre via perch'ela non è stabel e descoçça 'l muro e fa ruinar lo pè del fondamento e reversa tuto l'edifitio.

[4] Parafr. pav. del Neminem laedi, 1342, cap. 3, pag. 12.33: e sculpir in la memoria chomo in marmoro vivo, siché mae 'ste letre no possan croar via.

[u.r. 30.11.2020]