DISCAVARE v.

0.1 descavām, descavao, deschavar, discavi.

0.2 DEI s.v. scavare (lat. excavare, con cambio di prefisso).

0.3 Petrarca, Disperse e attribuite, a. 1374: 1.1.

0.4 In testi tosc.: Petrarca, Disperse e attribuite, a. 1374.

In testi sett.: Tristano Veneto, XIV; Sam Gregorio in vorgā , XIV sm. (lig.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Estrarre un cadavere dal luogo in cui č stato seppellito; riesumare.

0.8 Maria Clotilde Camboni 24.09.2004.

1 Estrarre un cadavere dal luogo in cui č stato seppellito; riesumare.

[1] Tristano Veneto, XIV, cap. 6, pag. 61.21: Et quando ello have fato deschavar lo re Apollo dela fossa....

[2] Sam Gregorio in vorgā , XIV sm. (lig.), L. 3, cap. 13, pag. 174.14: parse a lor de cercā' lo so corpo e sepelirlo pu onereivementi in la įexa de San Per apostolo. E seandogli mostrao lo logo unde era sepelio, andām e descavām per trā-ne lo corpo de lo vesco. E poa che l'avem descavao trovām lo corpo de lo garįum, chi fu sepelio cum seigo, tuto corroto e pin de vermi e lo corpo de lo vesco ancora cosė fresco como s'elo fuse sepelio alora.

1.1 Fig. Far uscire qno da una situazione negativa.

[1] Petrarca, Disperse e attribuite, a. 1374, 105.7, pag. 178: Guarda i pupilli che chiaman mercede / Al bel giardin del tuo poder giocondo, / Che lor discavi del turbido fondo / De l'empia servitude a cui si vede.

[u.r. 19.01.2009]