ELÌCITO agg.

0.1 eliciti.

0.2 DEI s.v. elicito (lat. elicitus).

0.3 Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.): 1.

0.4 Att. solo in Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 [Filos.] [Detto di atto:] suscitato e determinato esclusivamente dalla volontà.

0.8 Elisa Guadagnini 23.02.2006.

1 [Filos.] [Detto di atto:] suscitato e determinato esclusivamente dalla volontà.

[1] Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.), Prologo, cap. 2, vol. 1, pag. 15.29: Deu esti patri, et da nullu figlu, et da lu patri sulu, Spiritu Santu, et da ambudui: tri persuni in una natura; ka kisti operacioni eliciti et ymanenti non sunu accidenti, ma substancia, non substancia morta, ma viva; non de altera substancia, ma con-substanciali; non maiuri nè minuri, ka in Deo non ch' è magis et minus. Et inperzò ka sunu accioni et operacioni eliciti, sunnu substancii comu Deu et intra Deu, altri sè, et sunu unu Deu in natura et tri in persuna...