AVANTATORE s.m.

0.1 f: avantaturi.

0.2 Da avantare.

0.3 F Libru di li vitii et di li virtuti, p. 1347-52-a. 1384-88 (sic.): 1.

0.4 Non att. nel corpus.

0.7 1 Chi si gloria di qualità o meriti (veri o supposti).

0.8 Rossella Mosti 07.09.2006.

1 Chi si gloria di qualità o meriti (veri o supposti).

[1] F Libru di li vitii et di li virtuti, p. 1347-52-a. 1384-88 (sic.), cap. 32: lu avantaturi est lu cuculio ki canta lu nomu suo et non sa cantari si non di sì. [[...]] Ma illu [[peccatu]] si ridubla in quillu ki li avantaturi et luxingeri cercanu et dimandanu et sequitanu lu luru dampnu, perzò ki illi dichinu di luru zo ki non ausirianu diri, et per mentiri di luru et per bandiri luru oi luru bisavi. || Bruni, Libru, vol. 1, p. 25.