SBALDIRE (2) v.

0.1 sbaderu, sbaditi, sbaduti, sbaudutu.

0.2 Da baldo, con s‑ privativo.

0.3 Angelo di Capua, 1316/37 (mess.): 1.

0.4 Att. solo in Angelo di Capua, 1316/37 (mess.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Perdere vigore; venir meno.

0.8 Rossella Mosti 14.03.2007.

1 Perdere vigore; venir meno.

[1] Angelo di Capua, 1316/37 (mess.), L. 5, pag. 93.17: Allura li donni, videndu zo, fortimenti si maraviglaru; et spavintandu si sbaderu per lu gran fururi ki killa furia lassau, et subitamenti misiru a gridari...

[2] Angelo di Capua, 1316/37 (mess.), L. 10, pag. 176.21: Aiati menti a li vostri fati et lu hunuri di lu nostru re Evandru et la spiranza mia et di la patria vostra! Non sbaditi, ma siati valenti, ka ora esti tempu di rumpiri contra li inimichi nostri antiqui.