0.1 bocchyare, bocheano, bochiare.
0.2 Da bocca.
0.3 Destr. de Troya, XIV (napol.): 1.
0.4 Att. solo in Destr. de Troya, XIV (napol.).
0.6 N Doc. esaustiva.
0.7 1 Proferire parole minacciose o ingiuriose (verso qno); minacciare, ingiuriare.
0.8 Milena Piermaria 20.03.2001.
1 Proferire parole minacciose o ingiuriose (verso qno); minacciare, ingiuriare.
[1] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 2, pag. 55.19: Iniuriosa cosa è a gentile homo, e specialemente ad homo cavallaruso, fare minaze e bochiare de parole, et a mme che so' stato messayo a vuy non è facta commissione da re che deya con vuy multiplicare in parole. || Cfr. G. Colonne, Hist. dest. Tr., p. 14: «Turpe satis est [...] minarum sagittas emittere».
[2] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 6, pag. 87.29: Non sia adunca che ne socceda commo illi ne bocheano; nén sia iamay che noy siamo de tanto poco valore che no le fazamo accattare cara la pena per lo male che ne aveno facto. || Cfr. G. Colonne, Hist. dest. Tr., p. 57: «Absit ergo quod sinistrante fortuna nobis acciderent que minantur».
[3] Destr. de Troya, XIV (napol.), L. 31, pag. 263.25: Allora Pirro, lo figlyo de Achilles, chi avea multo amato lo re Thelamonio, commenzao a bocchyare lo re Ulixe e ll'altri participanti e consentituri de la morte de lo re Thelamonio e oltrayavalle multo de soperbe parole. || Cfr. G. Colonne, Hist. dest. Tr., p. 239: «Pirrus vero [...] multa comminatoria verba diffudit».
[u.r. 29.05.2008]