PIOMBATURA s.f.

0.1 piombatura, piombature.

0.2 Da piombare.

0.3 Bono Giamboni, Vegezio, a. 1292 (fior.): 1.

0.4 Att. solo in Bono Giamboni, Vegezio, a. 1292 (fior.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 [Armi] Dardo rinforzato con una palla di piombo.

0.8 Giulio Vaccaro 08.01.2008.

1 [Armi] Dardo rinforzato con una palla di piombo. || Per l'identificazione dell'arma, cfr. Veg., Mil., 1, 17: «Plumbatarum quoque exercitatio, quod mattiobarbulos uocant, est tradenda iunioribus».

[1] Bono Giamboni, Vegezio, a. 1292 (fior.), L. 2, cap. 16, pag. 58.3: Questi sono i gravemente armati, che hanno cappello d' acciaio, e catafratta, cioè corazza, e gamberuolo, e scudo, e spada, e coltello, e la piombatura, la quale nel primaio colpo si gitta... || Cfr. Veg., Mil., 2, 15: «Haec erat grauis armatura, quia haben classides catafractas ocreas scutas gladios maiores, quos spathas uocant, et alios minores, quos semispathia nominant, plumbatas quinas positas in scutis, quas primo impetu iaciunt».

[2] Bono Giamboni, Vegezio, a. 1292 (fior.), L. 3, cap. 14, pag. 116.3: Il quarto ordine ancora medesimo si fa d'uomini con iscudi leggieri, e di balestrieri, e d'arcadori giovani, e d'uomini che alacramente combattono con veruti, e marziobarbuli, ch'erano piombature chiamate... || Cfr. Veg., Mil., 3, 14: «Quartus item ordo construitur de scutatis expeditissimis, de sagittariis iunioribus, de his, qui alacriter uerutis uel mattiobarbulis, quas plumbatas nominant, dimicant».

[u.r. 22.07.2023]