OTTONARIO agg./s.m.

0.1 octonarii, octonario.

0.2 DELI 2 s.v. otto (lat. octonarium).

0.3 Gid. da Sommacamp., Tratt., XIV sm. (ver.): 1.

0.4 Att. solo in Gid. da Sommacamp., Tratt., XIV sm. (ver.).

0.5 Locuz. e fras. numero ottonario 1.

0.7 1 Locuz. num. Numero ottonario: lo stesso che otto. 2 [Metr.] Sost. Verso di otto sillabe (con def. moderna il verso la cui ultima sillaba tonica è la settima).

0.8 Giulio Vaccaro 25.08.2008.

1 Locuz. num. Numero ottonario: lo stesso che otto.

[1] Gid. da Sommacamp., Tratt., XIV sm. (ver.), cap. 6, parr. 29-33, pag. 145.23: E dée avere due code de versi quaternarii o de più, infina alo numero octonario, in questo modo: videlicet che li tri primi versi debbonno essere undenarii e de una consonancia; e poscia dée avere una coda dissonante dali dicti tri primi versi. E poscia dée avere lo quarto verso consonante con li tri primi versi; e poscia dée avere la seconda coda consonante con la prima coda. E cossì dée essere çaschaduna dele altre copule infina ala fine delo serventese. .

2 [Metr.] Sost. Verso di otto sillabe (con def. moderna il verso la cui ultima sillaba tonica è la settima).

[1] Gid. da Sommacamp., Tratt., XIV sm. (ver.), cap. 1, parr. 156-161, pag. 96.16: nota che lo soneto comune se può compilare de versi undenarii, duodenarii, senarii, septenarii et octonarii.