MAGARO s.m./agg.

0.1 magari, magarj, magaro, magaru.

0.2 Da mago.

0.3 Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.): .

0.4 In testi sic.: Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.).

0.6 N Doc.: cit. tutti i testi.

0.7 1 Lo stesso che mago. 2 Agg.

0.8 Elisa Guadagnini 27.09.2011.

1 Lo stesso che mago.

[1] Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.), L. 1, cap. 10, pag. 29.8: Li parenti de chista dompna sė la priseru a manu, et amandula secundu lu mundu sulamenti, minarula ad alcuni magarj ky la liberassiru. Kylli magarj sė la miseru ad unu flumi et lavarula, et fachėano multi magėj per curarila.

[2] Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.), Prologo, cap. 20, vol. 1, pag. 61.32: vulimu ki sia liberatu lu larruni et lu michidaru Barrabas et sia misu in cruchi lu magaru figlu di Maria...

[3] Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.), cap. 7, par. 10, vol. 1, pag. 124.13: li infidili dirrianu ki simu magari...

2 Agg.

[1] Giovanni Campulu, 1302/37 (mess.), L. 1, cap. 4, pag. 12.33: In chillo tempo ad Roma sė apparsero alcune persune magare, intro li quali fo uno monaco che se chamava Basili, lo quale si era stato principali intra chilli magari.