GIARDINARO s.m.

0.1 iardinaru.

0.2 Da giardino.

0.3 Senisio, Caternu, 1371-81 (sic.): 1.

0.4 Att. nel corpus solo in Senisio, Caternu, 1371-81 (sic.).

0.6 N Non si considera l'occ. di iardinarius in Senisio, Caternu, 1371-81 (sic.), «Frater Vincentius iardinarius», perché in lat.

0.7 1 Persona addetta alla cura del giardino.

0.8 Elisabetta Drudi 21.03.2012.

1 Persona addetta alla cura del giardino.

[1] Senisio, Caternu, 1371-81 (sic.), vol. 1, pag. 25.5: Lemmu iardinaru per lu iardinu di la Aulivella cum la vichenda di la aqua di lu iovidì unc. iij tr. xv.

[2] Senisio, Caternu, 1371-81 (sic.), vol. 2, pag. 397.12: Frater Vincentius iardinaru <coculla> tonika j, mantu, scapulare.

- [In contesto metaf., con rif. a Dio].

[3] a Libru di li vitii et di li virtuti, p. 1347/52-a. 1384/88 (sic.), cap. 87, pag. 110.18: Quistu iardinu planta lu bonu iardinaru, ço est Deu Patri quandu illu mollifica lu cori et fallu dulchi et tractabili comu terra bona et apparichata et digna et plena di boni renditi.