STRANGOSCIATO agg.

0.1 istrangosciato, strangosà , strangosada, strangosata, strangosato, strangosciata, strangosciato, strangosè, strangosiada, strangossà , strangossado, strangoxao, strangoxata, strangusada, strangusiado, strangussata, strangussatu.

0.2 V. strangosciare.

0.3 Pietro da Bescapè, 1274 (lomb.): 1.

0.4 In testi tosc.: Fatti di Cesare, XIII ex. (sen.).

In testi sett.: Pietro da Bescapè, 1274 (lomb.); Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.); Fr. Grioni, Santo Stady, a. 1321 (venez.); Enselmino da Montebelluna, XIV pm. (trevis.); Laud. Battuti Modena, a. 1377 (emil.); Serapiom volg., p. 1390 (padov.); Poes. an. savon., XIV.

In testi sic.: Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.).

0.7 1 Venuto meno (per una forte emozione spec. neg. o per un malessere fisico, con conseguente difficoltà respiratoria).

0.8 Sara Ravani 23.10.2012.

1 Venuto meno (per una forte emozione spec. neg. o per un malessere fisico, con conseguente difficoltà respiratoria).

[1] Pietro da Bescapè, 1274 (lomb.), 1704, pag. 61, col. 2: Quand'ave ço dito a tuta fiada / Sí fo in terra strangosada.

[2] Bonvesin, Volgari, XIII tu.d. (mil.), Vita beati Alexii, 368, pag. 305: Eufimïan olzando tut zo ke fo lezudho, / Refigurand Alexio, k'el aveva pascudho / Per dexset ann in casa, ni l'av acognoscudho, / Illora strangoxao in terra el fo cazudho.

[3] Fatti di Cesare, XIII ex. (sen.), Luc. L. 4, cap. 11, pag. 145.25: et Ercules lo tenne in aire sospeso mal suo grado, sì che li convenne serrare la lena de la gola, e non si potè muovare per la distretta del fianco, sì che cadde strangosciato. || Cfr. Fet des Romains, p. 441: «Hercules le tin<t> en haut en sus de la terre longuement, tant que Anteus devint toz froiz entre ses braz, conme cil cui les veines estoient routes et li cu[i]ers crevez de destrece».

[4] Legg. S. Margherita, XIII ex. (piac.>ver.), Appendice.30, pag. 65: E luy alor tolsse lo cortello so / E la testa tosto li moçò. / E como l' ave moçado, / El chade jn tera strangossado.

[5] Fr. Grioni, Santo Stady, a. 1321 (venez.), 3158, pag. 132: Cossí strangosiada la donna, / Enfin ch'ella revene, con Dio plaxete.

[6] Accurso di Cremona, 1321/37 (mess.), L. 9, cap. 2, vol. 2, pag. 199.18: Eciandeu illu aucisi incontinenti Marcu Pletoriu, però que issu era statu cadutu strangussatu videndu turmentari Mariu lu preturi.

[7] Enselmino da Montebelluna, XIV pm. (trevis.), 734, pag. 47: Qual è cholui, che par nel ponto estremo, / o quel che strangosato par che sia, / che a puocho a puocho revegnir vedemo...

[8] Laud. Battuti Modena, a. 1377 (emil.), 15.85, pag. 33: Strangosata caçeva / la Madalena al parlare; / quando la revigniva, / per l'orto prexe andare.

[9] Serapiom volg., p. 1390 (padov.), Erbario, cap. 326, pag. 364.15: Alguni antigi de Babilonia me disse che una puta avea magnò cinque pumi de mandragora, e chaçì strangosà e deventà rossa.

[10] Poes. an. savon., XIV, 4.19, pag. 19: Or è la dona en terra strangoxata, / quasi el' è morta, tuta era bagnata; / le tre Marie chi en pei l'andrizavan, / la dona è revegnua tuta sbaordia.

[11] Legg.sacre Mgl. XXXVIII.110, XIV sm. (sett.), 9, pag. 31.4: O nochieri, endusià' ancora un poco per amor del fantolino, che forsi la donna no è morta ma porave essere strangossà ...