GRUNDANA s.f.

0.1 grandana, grundana.

0.2 Da gronda.

0.3 Senisio, Declarus, 1348 (sic.): 1.

0.4 Att. solo in Senisio, Declarus, 1348 (sic.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Lo stesso che grondaia. Estens. Gronda o tegola che riceve le acque piovane. Meton. Gocce d'acqua (cadute sul tetto).

0.8 Rossella Mosti 03.06.2013.

1 Lo stesso che grondaia. Estens. Gronda o tegola che riceve le acque piovane. Meton. Gocce d'acqua (cadute sul tetto).

[1] Gl Senisio, Declarus, 1348 (sic.), 22r, pag. 71.18: Aqualicium... guctatorium, quod dicitur grandana.

[2] Gl Senisio, Declarus, 1348 (sic.), 278v, pag. 71.22: Stillicidium dii... quasi stilla cadens, idest locus ubi stille cadunt vel per quem cadunt, ut tegula, que pluviam proicit, vel ipsa aqua eiecta, que dicitur grundana.