COCUZZO s.m.

0.1 cocozo, cocozzo, cogoci, cogoço.

0.2 Lat. cuculus (cfr. fr. coucou e prov. cogos, cogotz).

0.3 Proverbia que dicuntur, XII u.q. (venez.): 1.

0.4 In testi sett.: Proverbia que dicuntur, XII u.q. (venez.).

In testi mediani e merid.: Anonimo Rom., Cronica, XIV.

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Lo stesso che cornuto.

0.8 Giulio Vaccaro 10.11.2015.

1 Lo stesso che cornuto.

[1] Proverbia que dicuntur, XII u.q. (venez.), 226, pag. 532: Li lïal e li savi ben ne son aveçuti: / seto tanto è li cogoci qe no sono li druti.

[2] Proverbia que dicuntur, XII u.q. (venez.), 289, pag. 535: Muora lo fel cogoço, cornuto e ravaioso, / cui rei fati de femene oimai terrà rescoso...

[3] Anonimo Rom., Cronica, XIV, cap. 8, pag. 38.2: «O missore Ubertiello, tre voite t'aio fatto cocozzo in questa notte».

[4] Francesco di Vannozzo, Rime, XIV sm. (tosc.-ven.), 148.119: se mai fui cocozo, / azaro e sozzo - se ne·i fosse un carro!