MONDEZZARO s.m.

0.1 mondeczaro, mundiciaru, mundizarius.

0.2 Da mondezza 2.

0.3 Giovanni Campulu, c. 1315 (mess.): 1.

0.4 In testi sic.: Giovanni Campulu, c. 1315 (mess.).

0.6 N Doc. esaustiva.

0.7 1 Ricettacolo (in partic. fossa) di scarti e rifiuti. 1.1 Estens. Luogo molto sporco.

0.8 Cosimo Burgassi 11.11.2016.

1 Ricettacolo (in partic. fossa) di scarti e rifiuti.

[1] Giovanni Campulu, c. 1315 (mess.), L. 4, cap. 57, pag. 182.22: Comandao ancora sancto Gregorio che quando quisto monaco fosse morto, non se socterrasse a la chiesia, ma se sucterrasse a lu mondeczaro, e ffòssoroli gictati adosso quilli tre denari; [[...]] Per questa dura sentencia vouce sancto Gregorio provedere a lu morto, per lu dolore ke illo appe vedendose abandonato da li monaci, e pruibìrinde l'avaricia, da lu quale peccato se devessero guardare li monaci ke romanieno, per lu quale peccato quillo monaco era stato socterrato a lu mondeczaro.

[2] Gl Senisio, Declarus, 1348 (sic.), 250v, pag. 90.29: Retrimentum ti... mundizarius, quasi tenens stercus vel ipsum stercus.

1.1 Estens. Luogo molto sporco.

[1] Sposiz. Pass. s. Matteo, 1373 (sic.), cap. 7, par. 2, vol. 1, pag. 103.14: Cui esti ki cridi in Deu, et non cridi ki Deu esti in omni parti, in lu infernu senza pena, in lu mundiciaru senza lurdicia, intra lu infernu senza tristicia, intra lu mundu per sua grandicia, fora tuctu lu mundu per sua infinita substancia?