LAURANO s.m.

0.1 laurano; f: laurani.

0.2 Da lauro.

0.3 Legg. ss. Piero e Polo, c. 1370 (venez.): 1.

0.4 Att. unica nel corpus.

0.7 1 [Bot.] Lo stesso che alloro 1.

0.8 Giulio Vaccaro 27.03.2020.

1 [Bot.] Lo stesso che alloro 1.

[1] Legg. ss. Piero e Polo, c. 1370 (venez.), 20, pag. 51.16: avea una çoia de laurano in cavo e gitasse zoxo de quela tore e començò a volar.

[2] Gl f Comm. Arte Am. (D), a. 1388 (ven.), L. III, [vv. 689-90], pag. 118r.7: Arbutus, un arboro che ha cossì nome, covre la terra et l'erba et ancora lo rosmarin e li lauri, che fi dicti qua a Venesia 'laurani'... || Corpus OVI.

[3] f Anonimo venez., XIV: Abii arquante foglie de laurano ben lavate e polverizate con le ditte specie, e poi toi lo pesse e conzalo in lo vasello. || GDLI s.v. laurano.